Η ποίηση είναι στους δρόμους
 |
| πόση δύναμη θέλει να το παίζεις χαμογελαστή και μέσα σου να έχουν γκρεμιστεί τα πάντα |
 |
| όλοι μου λεν να σ' αρνηθώ και να αγαπήσω άλλη |
 |
| το μόνο που ερωτεύομαι είναι αυτό που κρύβεις |
 |
| κάθε εγώ δεν είναι καθόλου μια μονάδα |
 |
| παλιά ρολόγια που σκουριασανε όσο μετρούσαν το χρόνο |
 |
| όπου και να πάω σε θυμάμαι |
 |
| είμαι τα πλούτη όλα που αρνείται ένας φτωχός |
 |
| πάμε μαζί κι ας μας λιθοβολούν, κι ας μας φωνάζουν ονειροβατες |
 |
| αφού υπάρχει θάνατος και το κορμί θα λιώσει |
 |
| και να τι θέλω τώρα να σας πω |
 |
| το μυαλό δεν είναι δοχείο για γέμισμα, αλλά φωτιά για άναμμα |
 |
| η γλώσσα της καρδιάς δεν έχει ανάγκη από λέξεις |
 |
| μάτια που κλαίνε ψεύτικα |
 |
| και μόνο να σου κρατάω το χέρι |
 |
| ραντεβού στους εφιάλτες σας |
 |
| φύγε και δεν με νοιάζει πια ο έρωτας που πήγε |
 |
| εμένα οι φίλοι μου δεν γκρινιάζουν πια |
 |
| τώρα για εμάς τους πρίγκιπες είναι δύσκολη εποχή |
 |
| μέσα στα ρούχα μου σε κρύβω σαν φωτιά |
 |
| τώρα που η τέχνη βγήκε στο δρόμο |
 |
| όταν τα ψέματα πεθαίνουν γεννιούνται ωραίοι τοίχοι |
 |
| τα όνειρα που σβησανε |
 |
| Η ζωή είναι μια τρέλα, σήκω χόρεψε και γέλα, μα αν την πάρεις σοβαρά, θα έχεις βασσανα πολλά |
 |
| Η μοναξιά μας, για την μοναξιά μας λέω για την δική μας λέω. Είναι τσεκούρι στα χέρια μας που πάνω από τα κεφάλια μας γυρίζει γυρίζει γυρίζει |
 |
| Μια πρόβα είμαστε μάτια μου, στη τέχνη εκδρομή, θεατρική ιστόρηση σε μια διαδρομή |
 |
| Ο αρνηθείς δεν μετανιώνει. Αν ρωτιόνταν πάλι όχι θα ξανάλεγε... |
 |
| Ζήσε καρδιά μου το δικό σου παραμύθι |
 |
| Όποιος ελεύθερα συλλογιεται συλλογιεται καλά |
 |
| Η αγάπη για σκέψη είναι σπόρος, η σκέψη για αγάπη είναι ανθός |
 |
| Μάνα γιατί με γέννησες και με έκανες φαντάρο, καλύτερα στο σπίτι να καρτερώ το χάρο |
 |
| Θα ήθελα τόσο πολύ να σε εντυπωσιάσω... Η ζωή ξέρει και εγώ την εμπιστεύομαι |
 |
| Έξτρα παράγραφος είμαι πριν το επικείμενο τέλος, αναπάντεχα ορεξάτος και ενεργό ακόμα μέλος... |
 |
| Ραντεβού την Παρασκευή 21/12 στο ψηλότερο σημείο της πόλης... θα σε περιμένω! |
 |
| Θα σε κλείσω μες στα χέρια μια σταγόνα από φωτιά να καείς μήπως και νιώσεις σαν τα δέντρα, τα πουλιά |
 |
| Και σμίγουν και χωρίζουν οι άνθρωποι ... γίνονται οι πιο καλοί επαναστάτες ! |
 |
| Είμαι τα πλούτη όλα που αρνείται ένας φτωχός ... είμαι βροχή και δεν είμαι κανενός ! |
 |
| Είναι δύσκολη καιροί για την αγάπη ... και μες το τίποτα ζητάς το κάτι ... |
 |
| Οι σκέψεις που βολτάρουν μόνες σαν τους τυφώνες είναι οι σκέψεις που κρατάνε για αιώνες χωρίς κανόνες |
 |
| Στις δανεικές τις προσευχές κουμάντο κάνουν οι ενοχές Με τις δικές τους προσευχές γέρασες να κλαις ...Ελληνα... γέρασες να κλαις |
 |
| Δεν ξέρω αύριο που θα 'μαι...αν σε ξεχάσω αν σε θυμάμαι... απόψε χάνομαι για σένα και φοβάμαι!! |
Φαντάσου τον κόσμο μας πιο όμορφο τον άνθρωπο πιο άνθρωπο και την ελπίδα αθάνατη
 |
| Ορκίζομαι την ζωή να μην προδώσω ορκίζομαι ότι μπορώ θα γλιτώσω ορκίζομαι ποτέ να μην το βουλώσω και άνθρωπος και εγώ κάποτε λεύτερος να νιώσω |
 |
| Θυμάμαι στα μάτια σου σχηματίστηκε το χάος που γουστάρω |
 |
| Μονο με την καρδιά μπορεί κανείς να δει καθαρά. Αυτό που έχει σημασία είναι αόρατο στα μάτια |
 |
| Το σχοινί έλα κόψε λίγο νόημα δώσε. Τούτη η νύκτα να με βρει ζωντανό |
Όσες κι αν χτίζουν φυλακές και αν ο κλοιός στενεύει ο νους μας θα είναι αληταριο πάντα θα δραπετεύει
Μην κάνεις παρέα με λύκους θα σε μάθουν να ουρλιάζει κανε παρέα με αετούς να σε μάθουν να πετάς
Πριν φτάσεις εδώ σκέψου είναι αρκετός ο αγώνας σου για τα δικαιώματα σου και τα παιδιά σου;
Για τα παράξενα μάτια που το παράδοξο φως τους μου επισημαίνουν τον κίνδυνο ν' αποκοιμηθώ μέσα τους
Σ' ακούω να σιγοτραγουδάς σ' ακούω να ξεσηκώνεσαι
Γιατί είναι τέχνη να πεθαίνεις για την πλάκα σου γιατί είναι τέχνη να αγαπάς τον θάνατο σου
Έξτρα παράγραφος είμαι πριν το επικείμενο τέλος αναπάντεχα ορεξάτος και ενεργό ακόμα μέλος
Κοιτάω μπροστά μονάχα, τα άλλα δεν προβλέπονται σ' αυτά τα μέρη οι μαλακές δεν παλεύονται ... active member
 |
| Πες μου γιατί φοβάσαι το χώμα αφού εκεί κάτω θα γύρεις... Πες μου γιατί γεννιέσαι ακόμα αφού είσαι απλά Μουσαφιρης Active Member |
Ποτέ δεν έκανα μαζί σου μια τρύπα στο νερό, αντίθετα για μένα ήσουν η πηγή που γέμιζε το κενό μου
Άσε την ζωή που κάνεις και ψάξε την ζωή που χάνεις
Άσε την ζωή που κάνεις και ψάξε την ζωή που χάνεις
Ώσπου στο τέλος ένιωσα κι ας πα να μ' έλεγαν τρελό ότι από ένα τίποτα γίνεται ο παράδεισος. Οδυσσέας Ελύτης
Οι τρελοί και οι παράνομοι πραγματοποιούν τα όνειρα που κάνουν οι ποιητές
Και δεν είναι που θέλω να ζήσω είναι το γαμώτο που δεν έζησα και ούτε που θα σε ξαναδώ
Η ζωή είναι μικρή για να είναι θλιβερή μωρό μου
Τα παραμύθια δεν είναι αλήθεια αλλά τουλάχιστον δεν είναι ψέμματα
Νομίζω πως ακούω τον ήχο της φωνής σου
Θα διασχίσεις ένα πρωινό τον κόσμο και θα είναι πιο όμορφα
Στην δικιά σου λάβα στην δικιά μου κράμπα...
 |
| Είμαι μια κόκκινη γραμμή σε ένα τοπίο γκρίζο, κάθε φορά που ανασαίνω πανηγυρίζω... |
Ότι φαντάστηκα ήταν απάτη ... τέτοιο φθινόπωρο μην ξανάρθει
Ώσπου τέλος ένιωσα κι ας πα να μ'ελεγαν τρελό ότι από ένα τίποτα γινεται ο παράδεισος
No comments:
Post a Comment